11 اکتبر 2023- مطالعه ی اخیراً منتشر شده درDiabetic Medicine ، تأثیر مثبت داپاگلیفلوزین را بر عملکرد نعوظ در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 (T2D) و اختلال نعوظ، بویژه هنگامی که همراه با مهارکننده های فسفودی استراز5 (PDE5i) تجویز می شود، نشان داد. داپاگلیفلوزین یکی از داروهای مهارکننده‌های  SGLT2- دسته نسبتاً جدیدی از داروهای ضد دیابت است.

محققان نشان دادند که بیماران تحت درمان با داپاگلیفلوزین به همراه تادالافیل[1] بیشترین میزان تاثیر را بر کاهش اختلال نعوظ نشان دادند که نشان دهنده توانایی داپاگلیفلوزین در افزایش کارایی تادالافیل است. این نتیجه می تواند پیامدهای مهمی برای درمان این بیماران داشته باشد.

بهبود اختلال نعوظ با درمان با داپاگلیفلوزین با افزایش نمرات پرسشنامه 5 ماده ای شاخص بین المللی عملکرد نعوظ و بهبود حداکثر سرعت سیستولیک و زمان شتاب در شریان های غاری در اکوی دینامیک سونوگرافی داپلر رنگی آلت تناسلی پس از درمان، مشاهده شد.

اختلال نعوظ به عنوان عدم توانایی حفظ یا دستیابی به نعوظ سفت و سخت آلت تناسلی که امکان مقاربت با ارزش را فراهم می کند، تعریف می شود. این بیماری به طور گسترده بر بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 تأثیر می گذارد. نقش داپاگلیفلوزین بر اختلال نعوظ هنوز مطالعه نشده است. با در نظر گرفتن این موضوع، دکتر Rossella Cannarella، از دانشگاه کاتانیا، در ایتالیا، و همکارانش به ارزیابی اثرات داپاگلیفلوزین به تنهایی یا در ترکیب با تادالافیل بر روی اختلال نعوظدر بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 در یک مطالعه آزمایشی غیرتصادفی‌ با برچسب باز پرداختند.

این مطالعه شامل 30 بیمار مرد قفقازی مبتلا به دیابت نوع 2 و اختلال نعوظ شدید بود. آنها به طور مساوی به سه گروه تقسیم شدند، گروه 1: درمان با 5 میلی گرم در روز تادالافیل به تنهایی، گروه 2: درمان با 5 میلی گرم تادالافیل در روز به اضافه 10 میلی گرم داپاگلیفلوزین در روز و گروه 3: درمان با  10 میلی گرم داپاگلیفلوزین در روز به تنهایی به مدت سه ماه.

حضور و شدت اختلال نعوظ در زمان ثبت نام و پس از درمان با معاینه سونوگرافی داپلر رنگی داینامیک اکو آلت تناسلی (PCDU) و پرسشنامه 5 ماده ای شاخص بین المللی عملکرد نعوظ (IIEF-5) ارزیابی شد.

این مطالعه به یافته های زیر منجر شد:

· در پایان درمان، گروه های 1، 2 و 3 بهبود قابل توجهی را در امتیاز  IIEF-5به ترتیب به میزان 294%، 375% و 197% نشان دادند.

· ارزیابی PCDU افزایش قابل توجهی را در حداکثر سرعت سیستولیک به ترتیب در گروه های 1 ، 2 و 3 به میزان 178.9٪، 339٪ و 153٪ نشان داد. زمان شتاب به طور قابل توجهی در گروه 2  کوتاه شد(26.2-درصد) و به طور قابل توجهی کمتر از گروه 1 و 3 بود(7.2- درصد و 6.6- درصد)، در حالی که تفاوت معنی داری در سرعت پایان دیاستولیک پس از درمان مشاهده نشد.

· بیشترین میزان بهبود برای تمام نقاط پایانی در گروه 2 ، مشاهده شد.

محققان نوشتند: یافته‌های ما نشان داد که داپاگلیفلوزین اختلال نعوظ را در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 بهبود می‌بخشد و کارایی تادالافیل را افزایش می‌دهد. نیاز به مطالعات بیشتر برای تایید نتایج ما و توضیح مکانیسم(هایی) که توسط آن داپاگلیفلوزین اثرات خود را بر اختلال نعوظ اعمال می کند، وجود دارد.

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/dapagliflozin-beneficial-in-diabetes-patients-with-erectile-dysfunction-especially-when-given-with-pde5i-118610